Tijdens de rechtszaak tegen Fouad L., die drie mensen doodschoot, komen de emoties hoog boven. Nabestaanden en slachtoffers vertellen over hun verdriet en de impact van het geweld. De vriendin van de doodgeschoten Romy en de vader van Romy richten zich tot de verdachte, waarbij ze hun onbegrip en pijn delen. Fouad L. beweert dat hij een bloedbad wilde voorkomen, maar zijn verklaringen worden door velen met ongeloof ontvangen. Getuigenissen van studenten die aanwezig waren tijdens de schietpartij, zoals Jasper, benadrukken de nachtmerrie-achtige omstandigheden waarin zij verkeerden. De rechtbank is getuige van indringende slachtofferverklaringen die de blijvende gevolgen van deze tragedie onderstrepen. De sfeer is doordrenkt van verdriet en woede, terwijl nabestaanden verklaringen voorlezen die het gebrek aan empathie vanuit de dader benadrukken.