Op de Dodenherdenking van 4 mei is er een groeiende discussie over wie en wat er herdacht mag worden. Sommige activisten pleiten voor een alternatieve herdenking die ook aandacht voor Gaza vraagt, terwijl anderen deze aanpak als ongepast beschouwen. Critici wijzen erop dat de nationale herdenking exclusief gericht moet blijven op de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. De verschillende meningen over de betekenis van de twee minuten stilte en de noodzaak om te reflecteren op hedendaagse conflicten zorgen voor verhitte debatten. Historici benadrukken dat de herdenking ooit zelf als een alternatieve vorm begon, maar dat de huidige tijd vraagt om voorzichtigheid en respect voor het verleden. Er is ook onvrede over het gebruik van de herdenking als podium voor politieke boodschappen, waarbij velen pleiten voor het behoud van de oorspronkelijk intenties van 4 mei.