Dertig jaar na de genocide in Srebrenica, waarbij duizenden jongens en mannen in een week tijd werden vermoord, is de regio opnieuw onder hoogspanning. Nabestaanden en overlevenden herinneren zich de gruwelen van de oorlog, terwijl in Nederland het stilzwijgen en de ontkenning van deze tragische geschiedenis aan de orde komen. Diverse herdenkingsactiviteiten, waaronder een vredesmars en tentoonstellingen, zijn georganiseerd om de slachtoffers te eren en het verleden onder ogen te zien. Tegelijkertijd wordt de rol van Nederland nog steeds kritisch bekeken, met discussies over de betrokkenheid van Dutchbat en de lessen die uit deze geschiedenis getrokken moeten worden. Kunst en verhalen spelen een belangrijke rol in het herdenken, maar er is een groeiend verlangen naar een nationaal monument om de genocide officieel te herdenken.