Thérèse Boer deelt haar verdriet en herinneringen aan haar overleden man, chef-kok Jonnie. Ze beschrijft een leegte in haar leven zonder hem, waarbij ze elke dag proost op hun gezamenlijke momenten en kracht uit hun herinneringen put. Boer vertelt openhartig over de laatste momenten samen en herinnert zich de emotionele momenten, zoals het nummer dat klonk toen ze Jonnie naar buiten droegen. Ze benadrukt dat ze hem elke dag mist en dat ze de verbinding met hem behoudt door te blijven praten over wat ze doet.